21 marca, w Światowym Dniu Poezji, odszedł Adam Zagajewski, poeta, prozaik, eseista. Jeden z najważniejszych przedstawicieli pokolenia ’68, laureat wielu nagród literackich. Miał 75 lat.
Dzieciństwo spędził w Gliwicach, którym poświecił wiele swoich wierszy, bo – jak sam mówił – „pierwsze odkrycia, wielkie przeżycia, to było w Gliwicach”.*
*Adam Zagajewski: Interesuje mnie wiersz, którego jeszcze nie napisałem. Rozm. przepr. Svetlana Gutkina [dostęp: 22.03.2021]
__________
Adam Zagajewski urodził się 21 czerwca 1945 r. we Lwowie. Dzieciństwo i młodość spędził w Gliwicach, gdzie po II wojnie światowej trafił wraz z rodziną. Ukończył V Liceum Ogólnokształcące, a następnie studiował psychologię i filozofię na Uniwersytecie Jagiellońskim.
Po podpisaniu Listu 59 w 1975 r. objęto go zakazem druku. 23 sierpnia 1980 r. dołączył do apelu 64 uczonych, pisarzy i publicystów do władz komunistycznych o podjęcie dialogu ze strajkującymi robotnikami. Od 1981 r. przebywał na emigracji w Paryżu, w 2002 r. osiadł w Krakowie.
Do sierpnia 2020 był członkiem Stowarzyszenia Pisarzy Polskich. Prowadził gościnnie warsztaty poetyckie w Studium Literacko-Artystycznym na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie. Wykładał w Committee on Social Thought na Uniwersytecie w Chicago oraz jako profesor wizytujący na University of Houston.
Laureat wielu nagród, m.in. Międzynarodowej Nagrody Literackiej Neustadt (2004), Nagrody Księżnej Asturii w dziedzinie literatury (2007), Europejskiej Nagrody Poetyckiej (2010), Nagrody Heinricha Manna (2015) i Nagrody im. Jeana Amery’ego za eseje (2016).
fot. Frankie Fouganthin
CC BY-SA 4.0, źródło: commons.wikimedia.org
https://commons.wikimedia.org/wiki/File:Adam_Zagajewski_2014_in_Stockholm.jpg [dostęp: 23.03.2021]